never ending story

Bugüne kadar okuduğum bütün kitapları tekrar okumak istiyorum. Kafamın içini cümlelerle, bilgilerle doldurup patlayana kadar hayal kurmak.

ha bi de güzel kızlardan nefret ediyorum.

annem

28 yildir beni uyandirmak icin benden once uyanan bi annem var. her yemege baslamadan once ben yedim mi diye dusunen, canim ne istiosa gecenin 3 u de olsa kalkip hazirlayan, portakallari sirf ben seviyorum diye yuvarlak dograyan bi annem. (menemene biber bile koymaz ben sevmiyorum diye.) her haftasonu erkenden kalkip bana kahvalti hazirlar. istanbulda ilk eve tasindigimda gidip butun esyalarimi kendi parasiyla alan, valla sonra odiycem anne dedigimde hafiften gulumseyip hic odemiycegmi bilen. sarhos olup eve geldigimde ben agliosam oturup benle aglayan, nolcam ben anne dedigimde sen herseyin en guzeline layiksin diyen. ilk hatira defterimde bile bana once durust ve dogru bi insan ol, yalandan uzak dur yazan. bugun bana ufacik bi hediye aldi. belki yillar sonra kullanilmayip atilacak. ama onun hep kendinden once beni dusundugunu, hep uykusundan benim icin uyandigini hatirlatacak. biliyorm ben hic onun gibi olamiycam, hic onun kadar fedakar. aslinda ben hic ona layik bi cocuk olamiycam galiba. dogumgunum yaklasirken yine anladim ki o bana can vermemis aslinda canini vermis bi taraftan. iyi ki varsin anne, iyi ki dogdun.