trouble

sonunda oldu en korktuğum şey. bu blogun en başından beri, ilk kez evden taşındığımızdan(ilkokul yani) bu yana en korktuğum şey oldu. aidiyet duygumu kaybetmiş bulunuyorum. evimden kilometrelerce uzaktayım, evimi özlüyorum. ama nereyi özlediğimi bilmiyorum. parçalanmış iki yer arasındayım. bi yanda istanbulda kendi evim, bi yanda ankara hayatım herşeyim. evime gidip uyumak isterken bile hangi yataamda uyumak istediğimi bilmiyorum. işte oldu yani. hep dediğim şey buydu. sonunda "evim" huzurunu kaybetmekten korkarken oldu. alışkanlıklarımı değiştirmeyi sevmiyorum, düzenimi bozmayı, yeniliklere uyum sağlamayı..