beytepe ardından..

6 buçuk sene.. 6 buçuk senem Beytepe'de geçti. bazısı iyi bazısı kötü bazısını da hiç hatırlamadığım bi sürü anım oldu oraya ait. hayatımın en fırtınalı en eğlenceli en rahatsız dönemini, en büyük hayallerimi, en büyük hayal kırıklıklarımı, en büyük kayıplarımı orda yaşadım. kendimi oraya hiç ait hissetmediğim zamanlar oldu. bazen de kendim olabildiğim tek yerdi. bunları düşünmeyi hep erteledim ama 2000 yılında oraya ilk gidişimle şu andaki gözde arasındaki farklara bakınca ağlasam mı gülsem mi bilemiorum. bi tarafım keşke dio o zamanki gibi olabilsem. bi tarafımda yaşadığım herşeye rağmen hayatımın en eğlenceli dönemi olduğunu sadece güzel şeyleri hatırlamaya çalışmam gerektiğini söylüo. o kadar çok insan gelio ki aklıma orayı düşününce. birinci sınıfta onlarsız nefes alamadığım insanlar ben o okuldan ayrılırken beni hatırlıolar mı acaba? ya da ben onları yolda görsem nası bi tepki veririm? kendine en yakın olanı kaybettiğinde hiç kimsenin olamıycağı kadar uzaklaştığını bi kere daha farkettirio tüm bunlar. kesinlikle birinci sınıftaki kadar eğlenceli olmayı, üçüncü sınıftaki kadar umursamaz olmayı ve şimdi ki kadar gerçekleri görebilmeyi istiyorum. ama o dönemleri birer birer yaşamak belki de beni duruma getirdi. bilmiyorum. sadece hem beytepeyi, hem orda yaşadıklarımı herşeyi çok özlüycem. şimdi yeni bi dönem başlıo. korkularım var ama hiç birisi başa çıkamamaktan diil hayatla. sadece o kadar eğlenemiyceim, o kadar umursamaz olamıycağımı bildiğim için. 6 beytepe şenliği,nacho, city, can baba, edebiyat.. inanamıyorum bu kadar çok şey yaşadığıma..bu postla beraber hayatımın bi döneminin daha bitmesi ne garip..